Ιούλιος

Μικραίνουν οι εποχές , λιγοστεύουν οι Ιούληδες

να περπατήσω τις εχθρικές ακρογιαλιές

τώρα που η θάλασσα ψευτοκοιμάται

με τόσους βέβηλους μέσα στα στήθη της .

Μικραίνουν οι ώρες , ξεφυσούν ζεστόν ατμό

μυριάδες κύματα

στου αρμυρικιού τη ρίζα και του σκίνου

χιλιάδες πέλματα ενοχών

παίζουν το απέραντο σαν άγνωστο

-μα λίγο, ίσα με το φρικτό καταφύγι του χειμώνα .

[Κατοικούν εντός της οι σαλίγκαροι,

όσο κρατάει η σύντομη ζωή τους.]

...να συνοικιστούν , να βραδυαστούν

μετέωροι ανάμεσα σε αυτό πού έχασαν
και σ΄αυτό που δεν θά ΄ρθει.

Σαν ήχος της θάλασσας η βεβαιότητά τους

θλιμμένα απομεσήμερα , μικρά ,

σαν νά ΄τανε Ιούλης το κάθένα.

Σαν να μυρίζει κρότος γιασεμί

και μπουγαρίνι κρύσταλλο.

Σαν να μιλάει η ομορφιά με γλώσσα ξενοιασιάς.

Σαν να φοραει το τέλος το ρούχο της αρχής.



Ούτε οι μέρες φτάνουν , ούτε οι μήνες ,
ούτε μια ζωή .

Το θαλασσοχτύπι και η διψασμένη μέλισσα

δεν σταματούν να κοιμηθούν τα μεσημέρια.

Σε μια στιγμή στολίζεται ο ουρανός

με καυστικό χρυσό ή μ αστέρια .

Όταν μιλάτε μόνοι , εσύ μικρός

και η θάλασσα ουρανός

οι Ιούληδες μακραίνουν

μακραίνουν,

γίνονται

μια στιγμή.



Γίνονται μια στιγμή.



20/7/02



----------------------------------------------------------------------------------