--------------------------------------------------------------

Θά 'θελα νά 'σουν αγκαλιά

βελουδο - μεταξένια

χωρίς δεσμέυσεις και σκοπούς

για να μην εχω έννοια.

Θά 'θελα να με ζήταγες

συνεχεια και να λυώνω

μα να με παίρνεις αγκαλιά

για μια στιγμούλα μόνο .

Μόνο όσο φέγγει μια ευχή

θέλω να μ' αγαπήσεις

και όσα λέν' τα μάτια σου

χωρίς να μου μιλήσεις

μ' ένα τυχαίο άγγιγμα

ανώνυμης στιγμής

και μία καλημέρα σου

θέλω να μού τα πείς .

------------------------------------------------------------------------------------------

Κινδυνεύουμε σχεδόν

Κινδυνεύει των πραγμάτων η κατάσταση

κινδυνεύουμε για λίγο να βρεθούμε

σε ανύποπτη του έρωτα παράσταση

κινδυνεύουμε σχεδόν ν΄ αγαπηθούμε.

Κινδυνεύει η ματιά να φλυαρήσει

αναπάντεχα σε μία γνωριμία.

Όσα θέλησε ένα στήθος να κρατήσει

κινδυνεύει να σκορπίσει μια φιλία.

Κινδυνεύουμε να πούμε ότι ντρεπόμαστε

με το χάδι της φωνής ν΄ αγκαλιαστούμε

κινδυνεύουμε να δούμε όσα φοβόμαστε.

Κινδυνεύουμε σχεδόν να γνωριστούμε.

Κι όταν αύριο οι σκέψεις μάς χωρίσουνε

κινδυνεύουνε οι μνήμες να χαθούνε

κινδυνεύουμε μαζί να νοσταλγήσουμε

και μετά σα δυο σκιές να χωριστούμε.

90's

--------------------------------------------------------------------

Αυτή εδώ η Κυριακή

λάμπει χαμογελώντας

με τις ξανθιές της τις ματιές

αδιάκριτα καλώντας

ξύλινους και μεταλλικούς

αληθινούς και άλλους

προσωρινά μεγάλους.

Αυτή εδώ η Κυριακή

είναι φωτιά που καίει

τους αχυρένιους βιαστικούς

μ' αλήθειες που δεν λέει

μακαι υπονοώντας μπλέ

με ρόζ αντανακλάσεις

πάνω σε τζάμια φλύαρα

που γίναντο κορμί μας

΄μέσα σ' ολόχρυσα κλουβιά

που γίναν φυλακή μας.

Αυτή εδώ η Κυριακή

παραμονή ευθύνης

να ζήσουμε ελπίζοντας

το χρώμα της γαλήνης

αυτό που μέρες δεν κοιτά

και επώνυμα ρολόγια

μαγεύει και χαμογελά

μόνο με δύο λόγια.

---------------------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------








Στάσεις λεωφορείων
αδιέξοδα μουσείων
αδειανές πλατείες
εσωστρεφείς κυρίες.

Ανθρωποι σαλιγκάρια
όνειρα μανιτάρια
συλλεκτικές φοβέρες
ηλεκτρικές ημέρες.

Τα κίτρινα φεγγάρια
διάλεξε ο ουρανός.
Στην τελευταία σελίδα
έχει μια μπάλα φώς ....





[17/2/04]






----------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------





Ενα τεράστιο σεντόνι ανεμίζει στην καρδιά μου

πίσω του σκιές

άνεμοι πλέκουν μπουγαρίνια στις κλωστές

ψίθυροι χρώματα

Ένα φουστάνι αδειανό

ψάχνει το γέμισμά του

ένα κενό στο θώρακα

ντυμένο ερωτήσεις

Ένα σπουργίτι ερημικό

κεντάει τις απαντήσεις .





[10/2/04]



---------------------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------







Ένας ορίζοντας δικάζει
η αγάπη άδικη μονάχα μπορεί νά' ναι.
Μα ο θάνατος δεν ξέρει ν' αγαπά.
Δίκαιος ήλιος , άδικη γή.
Ανάμεσά τους ποίηση και λήθη.





[ 4/1/04 ]




---------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------


Παρουσίας στοργικής τέλος αμετάκλητο
ξαγρύπνια ανάπλαση το βλέμμα σου κανόνας
ευθύνη προς τον ήλιο σου ακόμα να οδηγώ
αδύναμο άρμα σκοτεινό
άγγελο γέροντα
δεν έχω καύσιμο να πώ:
δίπλα απο άχυρα περνούν
λευκές σελίδες καλλιγράφων.
(Μέσα : γκρεμός )
Yπολογίζω φίλοι μου ροδώνες
μη φύγω βιαστικά πριν χαιρετήσω
όσους συνάντησα στο όνειρο αυτό.
Είναι σκληρά τα πρωινά σε τροπικούς
και σ' οροπέδια που γκρεμίζονται ποτάμια
μα , να ραμφίσω πλέον δεν μπορώ
το σπόρο που μ΄αφήνουν τα ρολόγια.
Να ξέρετε πως σας κοιτώ
μόλις θυμώσετε για τούτο το ταξίδι
(όπως νομίζετε ταιριάζει).
Σαν να διαλέγει ο άνεμος ματιές
οι σκέψεις ενωθήκαν με τ' αγέρι
και θα φυσάω στα βλέφαρα γλυκά
σε γλώσσες που κανείς σας δεν θα ξέρει ......




[6/11/03]



-------------------------------------------------------------------------