Πριν χαθεί....

-------------------------------------------------------


Τα πρωινά οι φράξοι προσφωνούσαν όρη
αριστερά στην καταχνιά της λεωφόρου
αντρικές στολές σταματούσαν το βουνό
τα τζάμια κλαίγαν νύχτες υγρές
σκότη δειλά απλώνονταν
στους "χώρους αναμονής"
χρυσαφιές κλωστές
σκέψεις μακρινές.

Θέλει να 'μαι κεί και παντού
θέλει να τα δώ όλα
μια και ξέρω πολλά
Με καλεί - έρχομαι !
Την αγγίζω
να ηλεκτρίσω την ασάλευτη
προσδοκία.
Πρόσωπα λόγια διαπιστώσεις
αταίριαστη ροή δίπλα σ' εκείνην
που υπεράνω έζησε
την ευγενή αρχή του χρόνου......

Ανεπαρκής ο θρήνος.
Θα λυγίσουν τα πόδια
θα κλείσουν τα μάτια
θα σφίξουν τα δάχτυλα
σα θε να πούνε κάτι,
γιατί
εκείνοι
το είπαν :
δεν θα ξαναπερπατήσει ! .....


[26/11/02]


------------------------------------------------